Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που νιώθουν άγχος ενώ βρίσκονται σε κοινωνικές καταστάσεις ή όταν βρίσκονται σε περιοχές με πολύ κόσμο, όμως όταν ξεπεράσουν όλη αυτή την ένταση συνήθως τους αρέσει που βρίσκονται εκεί. Από την άλλη μεριά όμως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν έντονο άγχος που σε χαμηλά επίπεδα νιώθουν αρκετά άσχημα ενώ σε χειρότερες καταστάσεις αποφεύγουν όπως και να έχει τέτοιου είδους εμπειρίες. Ακόμα και πριν φτάσουν σε μια κοινωνική κατάσταση μπορούν να σκεφτούν βαθιά με λεπτομέρειες για το αν θα μπορούσε να συμβεί κάτι κακό και διάφορες άλλες τέτοιες περίεργες σκέψεις. Και αγχώνονται τόσο πολύ που πραγματικά δείχνουν αγχωμένοι.
Πριν υποφέρω με άγχος ήμουν ένα πολύ χαρούμενο και γεμάτο αυτοπεποίθηση πρόσωπο. Καμία κοινωνική κατάσταση δεν με ενοχλούσε με το παραμικρό. Βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι είχα την δυνατότητα να μιλήσω μπροστά σε χιλιάδες άτομα, όμως σε γενικές γραμμές ήμουν σίγουρο άτομο.
Όταν ήρθε η ώρα και το άγχος με "πρωτοχτύπησε" ανησυχούσα συνεχώς για όλες αυτές τις αισθήσεις που ένιωθα. Η σκέψη μου γινόταν τόσο βαθιά, κάθε μέρα, προσπαθώντας να γλυτώσω από αυτή τη κόλαση. Με όλη αυτή την ανησηχία και το άγχος που έβαζα στο ήδη κουρασμένο μου σώμα, έφτασα να αισθάνομαι πιο πολύ άγχος από ποτέ. Και όχι μόνο αυτό, καθόμουν και ανησυχούσα καθημερινά για τον εαυτό μου και αυτό με είχε κάνει να αισθάνομαι αποκομμένος από το περιβάλλον μου και στην ουσία το άγχος μου με "κατανάλωνε".
Αυτή η αίσθηση της απόσπασης με έκανε να μην μπορώ να αποδόσω σε μια συζήτηση και να μην ακούω τους άλλους τόσο εύκολα δίνοντας σημασία σε όσα μου λέγανε και έτσι ένιωθα αρκετά αποσπασμένος από αυτή. Αυτό ειδικά με έκανε να θέλω να φύγω και να μην συμμετέχω στην συζήτηση ή απλά μου ερχόταν να κρυφτώ. Δεν ήθελα επίσης να έχω επαφή με τα μάτια με άλλους ανθρώπους και έκανα πολλές φορές ότι μιλούσα στο κινητό μου τηλέφωνο με κάποιον φίλο μου.
Εξαιτίας όλης αυτής της στάσης μου άρχισα να αποφεύγω μερικούς ανθρώπους και ήταν σαν να μην ήθελα να έχω επικοινωνία μαζί τους. Δεν κατηγορώ κανέναν από αυτούς τους ανθρώπους για την δική μου αντίληψη, γιατί ξέρω ότι όλα είχαν δημιουργηθεί μέσα από δικές μου συνήθειες. Μου ήταν τόσο δύσκολο να συμμετέχω ή και να κρατήσω μια συζήτηση και στην ουσία δεν αισθάνθηκα ποτέ μέρος της. Τελικά είχα αναπτύξει αυτό που λέμε κοινωνικό άγχος.
Μπορείτε να διαβάσετε μέσα στο βιβλίο μου ποιά είναι τα πρώτα βήματα που έκανα και άρχισα να βλέπω βελτίωση στο θέμα αυτό και άρχισα τελικά να συνειδητοποιώ αρκετά για το κοινωνικό άγχος και την κατάστασή μου.
..::Μοιραστείτε αυτή τη σελίδα::..
